Autobiografie deel 1
€27,50

Bestelllen

De laatste Indo uit Nieuw-Guinea

 
Met meer informatie en foto's over/van de spannende periode 1962/63
  
Met een terugblik in het verleden, waarin het ontstaan van de gemengd bloedige Nederlands Indische wordt belicht, komt het leven in Nederlands Indië aan de orde. De eerste woelige jaren betond uit een periode 'Tweede Wereld Oorlog' toen volgde de strijd van de Indonesiërs om de vrijheid. Nederland wilde haar kolonie niet prijsgeven. De politionele acties kwamen op gang. Uit eindelijk werd Indonesië toch onafhankelijk. Als 8-jarig kind vluchtte ik in 1950 met mijn ouders en 9 jaar oude zus naar het laatste stukje nog vrije Nederlandse kolonie: Nederlands Nieuw-Guinea.
We kwamen nauwelijks voorbereid in zeer primitieve omstandigheden terecht, tussen het Papuavolk, nog levend dicht bij de natuur.
De liefde voor het land werd steeds sterker naarmate ik opgroeide en de charme het land om zijn eenvoud leerde kennen en waarderen.
Mijn toekomst en geluk had ik na mijn schoolperiode gevonden, ik verwachtte daar veel goeds van.
Helaas kwam in 1962 de politiek om de hoek kijken. Dat resulteerde in het VN besluit, dat Nederlands Nieuw-Guinea, na een overgangsperiode, per 1 mei 1963 aan Indonesië moest worden overgedragen.
Nog voor 1 oktober 1962 (tijdelijk bestuur onder VN) vertrokken, op een enkele na, voornamelijk de Nederland Indische inwoners en Nederlandse uitgezonden krachten naar Nederland of naar Australië. Het land veranderde snel na de grote uitloop. Ik behoorde toen nog tot de enkele achterblijvers en onderging de komst van het Untea bestuur en het UNTEA-leger. Snel daarna landde het Indonesisch leger met veel vertoon aan de haven van Manokwari.
 Zij gedroegen zich als de overwinnaars, hetgeen de Papua's in het verkeerde keelgat schoot. Onlusten volgde. Vooral in de binnenstad van Manokwari, waar ik woonde en werkte was er veel onlust en was het onveilig. 
   In maart 1963 moest ik dan toch met veel pijn in mijn hart mijn geliefde gastland, het land van de Paradijsvogels, vaarwel zeggen. Ik moest voor de tweede keer in mijn leven vluchten en alles wat ik lief had achterlaten.
   Als halfbloed, met zowel Nederlands als Indonesisch bloed in mijn aderen, had ik enorme moeite om ver weg van mijn moederland Indonesië te moeten gaan, en te vertrekken naar 'mijn' zo onbekende vaderland. Ik had geen keus!
 
Dit boek is eerder verschenen met als titel : 'De laatste Indo'  
 
- Meer diepte in het verhaal over de periode 1961/63 door meer informatie, maar vooral ook meer authentieke foto's uit die spannende periode 1962/63.
- Ook het verhaal met foto's van een echtpaar, dat Manokwari in die periode net had leren kennen, gecharmeerd raakte van het land en het leven daar, maar helaas ook voor hun veiligheid moesten kiezen en hun avontuur 'Manokwari' vroegtijdig moesten beëindigen.
Nog steeds denken zij, nu vanuit de USA, met veel weemoed terug aan die mooie tijd. Ook zij zijn eigenlijk toch wel trots, dat zij toch deel uit maakten van dat bijzonder hoofdstukje 'Nederlandse geschiedenis.' En ook zij vinden het bijzonder jammer, dat alles zo had moeten lopen.
- En hoe verliep het de Papoea's na ons vertrek?
- Wat waren de zichtbare letsels, die het Indonesisch leger waren toegebracht?
  
Kortom met meer informatie.